Hoe was je situatie voordat je aan het Avontuur begon?
Ik was heel verloren. Ik kwam net terug van het reizen en woonde nog bij mijn moeder. Ik had net mijn eerste baan met een vast contract gekregen in de horeca, maar had echt zo’n gevoel van ‘Is dit het nou?’. Ik had nú iets nodig had om me te helpen daaruit te komen.
Ik ben mijn hele leven op zoek geweest naar wat ik wil doen. Dat vond ik het moeilijkste, dat ik maar niet wist wat ik wilde doen qua beroep.
Wat was intern je struggle?
Doemdenken. Ik kon niet uit een bepaalde spiraal van doemdenken komen. Ik had iets of iemand nodig wat mij het geluid gaf om anders te gaan denken, andere impulsen van mensen die mij konden helpen. Ik piekerde over mezelf en over wie ik ben, wat ik kan. Op een gegeven moment ging dat zo ver dat ik dagen had dat ik niet meer wist hoe ik mezelf daaruit kon krijgen.
Ik had ook heel erg de struggle dat ik niet goed kon leren, daar is mijn Superschurk uit ontstaan. Op school zeiden ze dat ik niets kon en kreeg ik andere lessen. Als ik iets niets snapte, dacht ik meteen dat ik het niet kon. Dat is een van de grootste cadeaus die ik uit het Superhelden-verhaal heb gehaald: ik doe nu een pilates studie waarin ik alleen maar anatomie in het Engels heb en daar had je vóór het Superheldenverhaal niet mee moeten aankomen bij me, dat had ik het echt al meteen opgegeven. En nu doe ik het gewoon, en goed ook!
Hoe is het Avontuur voor je verlopen?
Ik vond het soms moeilijk en heb het ook vaak laten liggen, maar altijd weer opgepakt. Tijdens het Avontuur krijg je honderdduizenden manieren om uitstel te voorkomen. Ik merkte dat ik het vooral weglegde als het zwaar werd, dat vond ik wel confronterend. Ik dacht: ‘Dit is dus wat ik doe en wat ik juist níét wil doen.’ Ik vond het vooral heel moeilijk omdat ik aan het worstelen was met mezelf. Ik gaf van alles en nog wat de schuld, maar wist dat ik het eigenlijk gewoon zelf deed.
Ik weet nog dat ik in Module 2 iets heel lang had laten liggen, en toen ik het uiteindelijk had gedaan heb ik tegen mezelf gezegd: ‘Dit gevoel is veel waardevoller dan het niet doen, dus ik ga het vanaf nu altijd doen. Zie je wel, ik kan het wel, onthou dit gevoel!.’ Ik dacht dat als ik dit kon, kan ik de rest ook. Ik moest gewoon even de tijd nemen en er doorheen gaan.
De coachingsgesprekken vond ik heel verhelderend, daarna had ik het idee dat ik weer nieuwe energie en inzichten had. Die gesprekken waren heel belangrijk voor me.
Hoe heb je de combinatie van training, coaching en de community ervaren?
Ik vond de coaching en zelfstudie echt een gouden combinatie. Zeker voor mij is het heel goed geweest, omdat ik mezelf zo dom vond. Zo’n zelfstudie is dan echt een push, ik moest wel. Maar ik vond de coaching het belangrijkst. Soms lijkt zes weken heel lang, soms kort, maar het is fijn dat er niet meer tijd tussen de sessies zit. Het is een best heftig traject, dus hulp is echt wel nodig.
Met de community heb ik niet zo heel veel gedaan. Ik heb niet alles gelezen op het forum, maar werd vaak wel geïnspireerd door de verhalen. Ik denk dat een goede, actieve en enthausiaste sidekick wel heel waardevol is. Ik heb twee sidekicks gehad, maar die waren allebei niet zo actief. Ik heb veel mensen benaderd om sidekick te worden, en iedereen zei: ‘Ik heb al een sidekick, maar hier heb je mijn telefoonnummer, je kunt me altijd appen.’ Dat vond ik wel echt leuk!
Wat is je grootste interne transformatie geweest?
Mijn allergrootste inzicht, en die herhaal ik ook regelmatig, is: ‘Ik ben niet mijn gedachten.’ Dat wist ik onbewust wel, maar nu is het gewoon zo duidelijk, al wordt ik soms nog in mijn gedachten meegesleurd. Het een hele simpele mantra, maar ik ga er automatisch anders door denken.
Lukt het nu ook beter om met die doem-gedachten om te gaan?
Met sommige dingen wel, bijvoorbeeld met boodschappenlijstjes die ik blijf herhalen de hele dag, maar als het gaat om een interview dat ik morgen moet doen kan ik nog te veel redenen bedenken waarom ik wel zou moeten doemdenken. Gelukkig heb ik daar mijn eigen trucje voor: ik heb ooit besloten dat ik dat doemdenken 25 jaar heb gedaan en dat het geen uitweg is. Ik heb het keihard gedaan, maar het is nooit goed gegaan. Zodra ik denk dat ik vastzit ga ik een heel andere kant op en ga ik hele andere dingen denken. Ik stuur echt mijn gedachten de andere kant op.
Om meer te kunnen observeren ben ik ook veel meditatieboeken aan het lezen. Ik mediteer al sinds ik geboren ben, dat kreeg ik vanuit huis uit mee, maar ik heb nooit het concept van observeerder zijn écht begrepen. Dat ben ik nu aan het bedenken, belezen en beoefenen. Ik blijf er in elk geval niet meer in hangen: als ik ’s nachts aan het doemdenken ben, kan ik daar goed mee omgaan.
Waaruit blijkt dat je je innerlijke Superheld hebt wakker gemaakt?
Ik denk aan een bepaald soort laksheid. Dat klinkt een beetje gek, maar dat bedoel ik positief. Het interesseert me allemaal gewoon niet meer zo erg. Zolang ik me lekker voel, blij ben en me zelfverzekerd voel, gaat het goed. Ik was best wel gestrest, alles moest op een bepaalde manier, en daar is wat rust gekomen. Daardoor kan ik dingen makkelijker aan: studeren, naar mezelf kijken en mezelf vergeven.
Wat is het externe eindresultaat van het Avontuur? Welke stappen of besluiten heb je genomen?
Mijn allergrootste challenge was vinden wat ik wil doen in het leven. Ik weet nog steeds niet precies wat dat is, maar ik denk dat daar ook meer rust is gekomen. Ik heb er zelfs rust in dat ik dat misschien wel nooit ga vinden. En ik weet dat als ik die rust heb, er dingen op mijn pad komen die ik leuk vind om te doen. Ik heb ook geleerd dat je soms gewoon iets moet gaan doen, en dat je dan vanzelf ziet of het iets is. Je kunt nooit teveel twijfelen of teveel leren.
Sinds het Avontuur begonnen is sta ik heel erg open voor nieuwe inzichten en die neem ik ook meteen aan. Ik zie die inzichten ook overal vandaan komen. Ik liep laatst de deur uit en toen dacht ik ineens: waarom loop ik niet vaker een rondje? Als ik heel eerlijk ben tegen mezelf, is dat omdat ik altijd bezig ben met wat andere mensen van mij denken. Dat zijn dus toch onderliggende gedachten die best wel blijven hangen. Maar ik weet dat hoe meer ik mezelf accepteer en mezelf ga leren kennen, hoe minder het uitmaakt wat andere mensen van me vinden.
Ik ben nu bezig met een Pilates opleiding, als alles weer opengaat begin ik met mijn rijbewijs, en ik maak na mijn gesprek morgen hopelijk promotie tot restaurantmanager! Een mooie stap, zeker omdat ik denk dat het mij gaat helpen in mijn onzekerheid. Ik denk dat ik nu pas klaar ben voor die baan, ook door die nieuwe onverschilligheid: foutloos kan toch niet. Verder kijk ik elke dag wat ik leuk vind: zo heb ik mijn camera weer uit de kast gepakt. Verder mediteer en kajak ik en probeer ik zoveel mogelijk lol uit mijn leven te halen.
Wat ik ook uit de coachingsgesprekken heb gehaald, is dat je niet één ding hoeft te doen. Dat wist ik altijd al wel, maar soms moet je dat gewoon op een andere manier horen. Ik denk nu: ik ga een jaar pilates-les geven, dan doe ik een jaar een andere studie, dan ga ik reizen, wat maakt het uit? Ik ga doen waar ik op dat moment het gelukkigst van wordt. Daarom lijkt de baan van restaurantmanager me ook zo leuk, omdat ik er zoveel uit kan halen: zelfverzekerdheid, laten zien dat ik het kan, we beginnen met een heel nieuw team, ik mag allemaal nieuwe mensen aannemen. En als ik het straks niet leuk meer vind, heb ik beloofd aan mezelf dat ik gewoon weer stop!
Met het maken van muziek voel ik wel nog een druk, maar ik denk dat ik daar langzamerhand mee leer dealen. Ik denk dat dat ook komt als ik wat meer in meditatie gedoken ben, misschien dat ik met muziek hetzelfde verhaal moet gaan doen als met mijn werk, misschien is me daar pijn gedaan waar ik nog wat mee moet. Omdat ik het Avontuur gedaan heb, kan ik dat nu ook toepassen op andere dingen!
Hoe zou je het Avontuur uitleggen aan een vriendin of een vriend?
Een zelfontdekkingsreis, dat is het belangrijkste. Het hielp me de chaos te ordenen in mijn eigen hoofd. Het is een geweldige tool die je de juiste richting op te stuurt in je zelfontwikkeling. Alles begint en eindigt in jezelf: het is veel te lastig om alle dingen die je in je leven wilt veranderen aan te pakken, je kunt beter jezelf aanpakken, en dan groeit de rest met je mee!
NIEUW HIER?
INTERESSE IN HET AVONTUUR?