Wat was jouw situatie voordat je aan het Avontuur begon?
Ik had echt zoiets van: Wat nu, Frans? Ik kwam terug van reizen en wist niet wat ik moest gaan doen. Ik wilde erachter komen waar ik goed in was, mijn superkrachten ontdekken. Ik liep vaak vast en mijn Schurk, mijn perfectionisme, was heel sterk aanwezig, waar heel veel angst, onzekerheid en twijfel achter zat. Ik ben mijn Schurk heel vaak tegengekomen en ben me er nu bewust van dat hij aanwezig is. In het begin dacht ik, ook omdat je hem Schurk noemt: daar moet ik vanaf, dat is slecht. Maar hij heeft natuurlijk ook een functie. En na de module Superheld is ook die wakker geworden. Ik dacht: mijn Superheld zit er wel, maar mijn Schurk is er ook, en daar moet ik mee leren omgaan. Hij hoort erbij, maar hij moet niet mijn leven bepalen, ik moet niet altijd naar hem luisteren. Ik heb het idee dat als ik keuzes moet maken hij er weer sterker is, dat iets me tegenhoudt, maar dat zijn maar gedachtes, en die ben ik niet, die heb ik. Maar als je echt in die Schurk-modus zit is het moeilijk om daar uit te stappen.
Wat hoopte je eruit te halen?
Dat ik erachter zou komen wat ik wilde doen en niet meer zo onzeker en bang zou zijn, niet meer zo perfectionistisch. Ik was me al bewust van mijn perfectionisme voordat ik begon aan het Avontuur, en dat ik dingen niet durfde, geen fouten durfde te maken. Toen ik startte had ik echt een rotgevoel. Ik was er echt klaar mee, wilde uitzoeken wie ik was en wat ik kon. Dat is gelukt, al komt de Schurk nu aan het einde toch wel terug.
Hoe vond je de community, de events, de online training, de coaching?
Het voelde meteen als een warm bad met mensen die me begrepen, die naar me luisterden. Posten op het forum is in het begin wel spannend, maar je krijgt zo veel leuke en lieve reacties, dat doet je goed. Ook de events waren een feestje. Het was heel leuk om daar naartoe te gaan, om al die gelijkgestemden en de coaches te zien. Ik heb daar echt heel veel van geleerd, daarom ben ik ook Mentor geworden, om in verbinding te blijven met de community.
Hoe is het proces van het Avontuur voor je verlopen?
Ik durf me meer uit te spreken en sneller dingen te doen, maar ik heb nog wel moeite met mensen om me heel die oordelen, al herken ik dat nu veel sneller. In het begin kreeg ik daar een rotgevoel van, maar nu denk ik: dit is iets van jou, dit is niet mijn schuld. Ik heb er nog steeds wel moeite mee, maar uiteindelijk kan ik het wel omdraaien, dat het niet iets van mij is.
Eigenlijk is het trust the process. In het begin was ik mezelf aan het afleiden: ik vond het heel interessant, dus ik was veel aan het lezen, maar dat hielp me wel bij de opdrachten. Daarom heb ik er wat langer over gedaan, maar eigenlijk is het gewoon gaan zitten, hoe moeilijk het ook is. Het van je afschrijven helpt ook heel goed. Ik vond het een heel waardevol en mooi proces. Ook heel moeilijk en confronterend, want je komt jezelf tegen. Dat doet pijn, maar je wordt je echt bewust van dingen, je gaat patronen herkennen, dingen inzien. ‘Shit, heb ik dat altijd zo gedaan? Ik werd dan boos, maar ik was eigenlijk boos op mezelf.’
Het is nog steeds een mooi proces, het blijft voortduren. Het is niet altijd leuk, maar ik zal het zelf moeten doorstaan en op moeten lossen. Als ik iets moeilijk of eng vind, als iets pijn doet, zijn dat dingen waar ik van kan leren, waar ik naar moet kijken. Je leert jezelf aan dat je een rotgevoel moet negeren, dat je ervan af moet, maar je kunt het beter omhelzen en ernaar kijken. Dat is nog steeds moeilijk, maar ik ben me er steeds bewuster van.
Wat heeft het Avontuur je opgeleverd, welke transformatie heb je doorgemaakt?
Ik ben met heel veel mensen het gesprek aangegaan: met mijn ouders, met vrienden: ik ben veel opener geworden. Vroeger zei ik niks, was ik een soort mister Nice Guy. Ik leek heel tegendraads of rebels, misschien ook omdat ik niks zei. En nu dacht ik: ‘Ja Frans, daar gaat nu iets mee gebeuren, je gaat nu iets zeggen.’ In het begin zit daar heel veel emotie bij. Laatst zei iemand ook: ‘Frans had vroeger niet zo’n sterke mening, stond altijd op de achtergrond.’ Niet meer.
Blijkt daaruit dat je innerlijke Superheld is wakker geworden? Dat je alle kanten van Frans durft te laten zien?
Ik denk zeker dat hij wakker is geworden. Die mister Nice Guy is er nog steeds, maar die Superheld komt steeds meer naar boven. Ik durf me makkelijker te uiten, maar het is wel de kunst om mijn emotie onder controle te houden, niet boos te worden. Ik durf mijn emoties alleen echt te tonen bij de mensen om me heen. Eigenlijk zijn dat er maar vier, inmiddels iets meer. Als ik boos werd was dat niet per se op hen, maar blokkeerde ik mijn primaire emotie. Die durfde ik niet te uiten, maar kwam er dan uit bij mensen waar ik dat wel bij durfde. Bij mensen om me heen zie ik precies hetzelfde: die durven je niet ergens op aan te spreken en dan hoor je het via iemand anders. Ik merk dat heel veel dingen uit je opvoeding en die je zijn aangeleerd, die je hebt meegemaakt, later nog wel last kunnen geven. Het is de kunst om te kijken naar je innerlijke kind.
Ik heb nu ook de richting gevonden waar ik naartoe wil: coaching, persoonlijke ontwikkeling. Ik weet nu echt wat ik wil doen en heb er meer vertrouwen in. Ik vind ook dat ik positiever ben, ik ben me bewuster van hoe ik denk en doe. Mijn Superheld moet nu weer verder wakker gemaakt worden door dingen te gaan doen. Ik heb veel inzichten gekregen, durf en moed. Ik zat eerst continu in de Schurk-modus, daar ben ik nu wel uit. Sommige dagen is hij nog wel sterk aanwezig, identificeer ik me nog met mijn gedachten. Om dat te doorbreken is niet heel makkelijk.
Hoe zou je het Avontuur uitleggen aan een vriend of vriendin?
Je gaat op zoek naar jezelf. Je gaat niet op zoek naar een baan, zoals iedereen denkt bij loopbaancoaching, maar gaat kijken wie je bent, waarom je je zo voelt, om er uiteindelijk achter te komen wat je wilt en meer innerlijke rust en vertrouwen te ervaren. Je krijgt de moed om door te zetten wat je wilt gaan doen. Het gaat om angsten overwinnen, je Superschurk herkennen zodat je Superheld aan de gang kan. Ik zou het uitleggen als een heel waardevol proces, mooi en confronterend, en dat je het ook moeilijk gaat krijgen. Maar als je in het proces vertrouwt en de opdrachten maakt, kom je uiteindelijk uit waar je moet zijn.
Ook word je heel goed begeleid en doorloop je het Avontuur met gelijkgestemden. Het is een-op-eencoaching, nu ook met mentoren, en er zijn events waar je workshops krijgt. Je leert heel veel over jezelf en krijgt genoeg tools om uiteindelijk zelfstandig de markt op te gaan. Je kunt je hele leven lang inloggen in de superheldcommunity en met hen in contact blijven. Je hebt altijd een soort steun, dat vind ik een heel fijn gevoel.
Ik had echt zoiets van: Wat nu, Frans? Ik kwam terug van reizen en wist niet wat ik moest gaan doen. Ik wilde erachter komen waar ik goed in was, mijn superkrachten ontdekken. Ik liep vaak vast en mijn Schurk, mijn perfectionisme, was heel sterk aanwezig, waar heel veel angst, onzekerheid en twijfel achter zat. Ik ben mijn Schurk heel vaak tegengekomen en ben me er nu bewust van dat hij aanwezig is. In het begin dacht ik, ook omdat je hem Schurk noemt: daar moet ik vanaf, dat is slecht. Maar hij heeft natuurlijk ook een functie. En na de module Superheld is ook die wakker geworden. Ik dacht: mijn Superheld zit er wel, maar mijn Schurk is er ook, en daar moet ik mee leren omgaan. Hij hoort erbij, maar hij moet niet mijn leven bepalen, ik moet niet altijd naar hem luisteren. Ik heb het idee dat als ik keuzes moet maken hij er weer sterker is, dat iets me tegenhoudt, maar dat zijn maar gedachtes, en die ben ik niet, die heb ik. Maar als je echt in die Schurk-modus zit is het moeilijk om daar uit te stappen.
Wat hoopte je eruit te halen?
Dat ik erachter zou komen wat ik wilde doen en niet meer zo onzeker en bang zou zijn, niet meer zo perfectionistisch. Ik was me al bewust van mijn perfectionisme voordat ik begon aan het Avontuur, en dat ik dingen niet durfde, geen fouten durfde te maken. Toen ik startte had ik echt een rotgevoel. Ik was er echt klaar mee, wilde uitzoeken wie ik was en wat ik kon. Dat is gelukt, al komt de Schurk nu aan het einde toch wel terug.
Hoe vond je de community, de events, de online training, de coaching?
Het voelde meteen als een warm bad met mensen die me begrepen, die naar me luisterden. Posten op het forum is in het begin wel spannend, maar je krijgt zo veel leuke en lieve reacties, dat doet je goed. Ook de events waren een feestje. Het was heel leuk om daar naartoe te gaan, om al die gelijkgestemden en de coaches te zien. Ik heb daar echt heel veel van geleerd, daarom ben ik ook Mentor geworden, om in verbinding te blijven met de community.
Hoe is het proces van het Avontuur voor je verlopen?
Ik durf me meer uit te spreken en sneller dingen te doen, maar ik heb nog wel moeite met mensen om me heel die oordelen, al herken ik dat nu veel sneller. In het begin kreeg ik daar een rotgevoel van, maar nu denk ik: dit is iets van jou, dit is niet mijn schuld. Ik heb er nog steeds wel moeite mee, maar uiteindelijk kan ik het wel omdraaien, dat het niet iets van mij is.
Eigenlijk is het trust the process. In het begin was ik mezelf aan het afleiden: ik vond het heel interessant, dus ik was veel aan het lezen, maar dat hielp me wel bij de opdrachten. Daarom heb ik er wat langer over gedaan, maar eigenlijk is het gewoon gaan zitten, hoe moeilijk het ook is. Het van je afschrijven helpt ook heel goed. Ik vond het een heel waardevol en mooi proces. Ook heel moeilijk en confronterend, want je komt jezelf tegen. Dat doet pijn, maar je wordt je echt bewust van dingen, je gaat patronen herkennen, dingen inzien. ‘Shit, heb ik dat altijd zo gedaan? Ik werd dan boos, maar ik was eigenlijk boos op mezelf.’
Het is nog steeds een mooi proces, het blijft voortduren. Het is niet altijd leuk, maar ik zal het zelf moeten doorstaan en op moeten lossen. Als ik iets moeilijk of eng vind, als iets pijn doet, zijn dat dingen waar ik van kan leren, waar ik naar moet kijken. Je leert jezelf aan dat je een rotgevoel moet negeren, dat je ervan af moet, maar je kunt het beter omhelzen en ernaar kijken. Dat is nog steeds moeilijk, maar ik ben me er steeds bewuster van.
Wat heeft het Avontuur je opgeleverd, welke transformatie heb je doorgemaakt?
Ik ben met heel veel mensen het gesprek aangegaan: met mijn ouders, met vrienden: ik ben veel opener geworden. Vroeger zei ik niks, was ik een soort mister Nice Guy. Ik leek heel tegendraads of rebels, misschien ook omdat ik niks zei. En nu dacht ik: ‘Ja Frans, daar gaat nu iets mee gebeuren, je gaat nu iets zeggen.’ In het begin zit daar heel veel emotie bij. Laatst zei iemand ook: ‘Frans had vroeger niet zo’n sterke mening, stond altijd op de achtergrond.’ Niet meer.
Blijkt daaruit dat je innerlijke Superheld is wakker geworden? Dat je alle kanten van Frans durft te laten zien?
Ik denk zeker dat hij wakker is geworden. Die mister Nice Guy is er nog steeds, maar die Superheld komt steeds meer naar boven. Ik durf me makkelijker te uiten, maar het is wel de kunst om mijn emotie onder controle te houden, niet boos te worden. Ik durf mijn emoties alleen echt te tonen bij de mensen om me heen. Eigenlijk zijn dat er maar vier, inmiddels iets meer. Als ik boos werd was dat niet per se op hen, maar blokkeerde ik mijn primaire emotie. Die durfde ik niet te uiten, maar kwam er dan uit bij mensen waar ik dat wel bij durfde. Bij mensen om me heen zie ik precies hetzelfde: die durven je niet ergens op aan te spreken en dan hoor je het via iemand anders. Ik merk dat heel veel dingen uit je opvoeding en die je zijn aangeleerd, die je hebt meegemaakt, later nog wel last kunnen geven. Het is de kunst om te kijken naar je innerlijke kind.
Ik heb nu ook de richting gevonden waar ik naartoe wil: coaching, persoonlijke ontwikkeling. Ik weet nu echt wat ik wil doen en heb er meer vertrouwen in. Ik vind ook dat ik positiever ben, ik ben me bewuster van hoe ik denk en doe. Mijn Superheld moet nu weer verder wakker gemaakt worden door dingen te gaan doen. Ik heb veel inzichten gekregen, durf en moed. Ik zat eerst continu in de Schurk-modus, daar ben ik nu wel uit. Sommige dagen is hij nog wel sterk aanwezig, identificeer ik me nog met mijn gedachten. Om dat te doorbreken is niet heel makkelijk.
Hoe zou je het Avontuur uitleggen aan een vriend of vriendin?
Je gaat op zoek naar jezelf. Je gaat niet op zoek naar een baan, zoals iedereen denkt bij loopbaancoaching, maar gaat kijken wie je bent, waarom je je zo voelt, om er uiteindelijk achter te komen wat je wilt en meer innerlijke rust en vertrouwen te ervaren. Je krijgt de moed om door te zetten wat je wilt gaan doen. Het gaat om angsten overwinnen, je Superschurk herkennen zodat je Superheld aan de gang kan. Ik zou het uitleggen als een heel waardevol proces, mooi en confronterend, en dat je het ook moeilijk gaat krijgen. Maar als je in het proces vertrouwt en de opdrachten maakt, kom je uiteindelijk uit waar je moet zijn.
Ook word je heel goed begeleid en doorloop je het Avontuur met gelijkgestemden. Het is een-op-eencoaching, nu ook met mentoren, en er zijn events waar je workshops krijgt. Je leert heel veel over jezelf en krijgt genoeg tools om uiteindelijk zelfstandig de markt op te gaan. Je kunt je hele leven lang inloggen in de superheldcommunity en met hen in contact blijven. Je hebt altijd een soort steun, dat vind ik een heel fijn gevoel.