Missie Superheld: geslaagd!
Mijn Avontuur zit erop! Wow, ik moet zelf nog even wennen aan het gevoel – ben ik echt klaar? Is er niets wat ik over het hoofd zie? Is er niets wat beter kan? – maar toch: ik voel het: ik ben (er) klaar (voor).
Hoewel ik op dit moment nog geen concrete nieuwe baan heb, heeft dit Avontuur mij wel opgeleverd wat ik wilde: meer inzicht in wat ik wil en wat bij mij past en weten hoe daar te komen. Tijdens dit proces van zelfinzicht heb ik vooral weer vertrouwen in mijzelf gekregen, want terwijl ik van te voren dacht dat mijn Avontuur vooral over ‘wat wil ik’ zou gaan, bleek de kern te gaan over: wat kan ik (nu al).
Door stap voor stap te werken aan mijn eigen Superheldenzelfkennis ben ik meer gaan vertrouwen op mijzelf. Een zeer belangrijke les hierbij was: ja, ik weet wat nu op dit moment bij mij past, nu op dit moment. En het is niet erg en zelfs wel leuk om te blijven onderzoeken of dat later nog steeds bij je past of dat je graag wilt veranderen en groeien. Meer leren vertrouwen op en genieten van dat proces.
Een van de dingen die ik nooit zal vergeten is de stem van Justin en Myrthe die zegt: vertrouw op het proces. Het is echt zo, alhoewel dat lastig te zien is op het moment dat je midden in een lastig proces zit (‘jaja, het zal wel, ik wil gewoon zekerheid over waar ik uitkom‘). En ik vertrouwde Justin en Myrthe wel, maar moest op mijzelf leren vertrouwen.
Tot aan module 4 worstelde ik best wel met alle opdrachten. Het Avontuur gaf me vaak een dubbel gevoel: aan de ene kant voelde ik mij trots, omdat ik nu eindelijk zinvol bezig was met concrete stappen zetten in het vinden van een leuke baan. Ik kwam eindelijk in beweging! Maar ik was ook vaak onzeker, bleef maar twijfelen en vergeleek mijzelf met anderen die sneller leken te gaan of meer baanbrekende inzichten leken te hebben.
De coachingsgesprekken met Myrthe hebben me hier echt doorheen geholpen en laten zien dat dat vertrouwen de sleutel tot succes was. Tijdens module 4 ben ik dan ook begonnen aan de module Innerlijke Superheld, omdat ik mij er inmiddels wel bewust van was dat ik al jaren teveel luister naar mijn Superschurk en dat mijn Superheld was ondergesneeuwd. En dat hier de kern in lag: vertrouwen op wie ik ben en wat ik nu op dit moment al kan. Om vooruit te komen, moet ik mij niet schamen over waar ik nu sta.
Ik heb nu al bijna 10 jaar dezelfde baan, mijn eerste ‘echte’ baan na mijn studie: pedagogisch medewerker bij een bso. En alhoewel ik af en toe wel wat rondkeek en solliciteerde, zelfs werd uitgenodigd voor gesprekken, had ik superveel last van het impostercomplex: ‘wanneer zullen ze erachter komen dat ik maar wat doe en er niks van bak?’ Hierdoor stond ik letterlijk stil, verlamd en vastzittend in mijn huidige baan.
Maar nu ik meer Superheldenzelfkennis heb en weet wat er bij mij past en wat ik leuk vind, heb ik ook veel meer plezier in het proces van werk zoeken en zie daardoor veel meer mogelijkheden. Ik heb inmiddels al meerdere mensen gesproken in banen die mij interessant lijken en kijk veel gerichter naar interessante organisaties en functies.
Nu ben ik op zoek naar een organisatie waarbij ik culturele en maatschappelijke activiteiten kan bedenken, organiseren en begeleiden. Dit hoop ik te vinden bij de sollicitatie die ik op dit moment heb lopen. Ik zie deze nieuwe functie als een belangrijkste eerste stap in de goede richting, maar ik heb ook een stappenplan achter de hand voor andere opties en sta helemaal in de ‘doe’-modus. Genoeg ideeën dus!
Ik wil Justin en Myrthe uit de grond van mijn hart bedanken voor het mogelijk maken van dit innerlijke proces naar weten wat bij mij past. Aan alle mede-Avonturiers wil ik zeggen: vertrouw op het proces! Het zal moeilijk zijn. Als het makkelijk was, hoefde je niet mee te doen aan de training, maar vertrouw erop dat het je iets zal brengen, iets wat je op dit moment nodig hebt om te vertrouwen op wat jij kan en wat er dus allemaal mogelijk is. En dat is waardevoller dan het hebben van die ene baan.